کریم باقری و همسرش با حضور در یک گالری نقاشی از این آثار هنری دیدن کردند.

 خبرآنلاین: کریم باقری که این روزها با حضورش در تمرینات پرسپولیس باری دیگر آرامش را به این تیم برگردانده است ، در روزهای بازنشستگی ، حسابی مرد خانواده شده و اخیرا با همسرش به گالری نقاشی، یکی از نقاشان معروف رفته تا اثر هنری این هنرمند را ببیند.

نیوشا ضیغمی در کنار همسرش در اکران فیلم پرتقال خونی

ادامه مطلب ...

.

.

.

ادامه مطلب ...

آلبوم كامل عكسهاي محمد رضا گلزار

.

.

.

ادامه مطلب ...

.

.

.

ادامه مطلب ...

.

.

.

ادامه مطلب ...

.

.

.

ادامه مطلب ...

.

.

.

ادامه مطلب ...

 با آغاز هفته دفاع مقدس، مردم در سراسر کشور با ادای احترام به ساحت مقدس شهدا مجددا با آنها تجدید میثاق کردند.
پنجشنبه شب بازیگران و عوامل پشت صحنه فیلم سینمایی "فی تی له و ماه پیشونی" که چندی است برای فیلمبرداری در یزد به سر می برند، به مناسبت هفته دفاع مقدس به ساحت شهدای هشت سال حماسه ادای احترام کردند.
 

این گروه ابتدا با حضور در مسجد حظیره و حضور بر سر مزار سومین شهید محراب آیت الله صدوقی و نماینده ولی فقیه و امام جمعه فقید یزد، حجت الاسلام شیخ محمدعلی صدوقی با اهدای تاج گلی به یادگاران انقلاب ادای احترام کردند. 
 

  
در ادامه تیم فیلمبرداری فیلم سینمایی فی تی له و ماه پیشونی با حضور در گلزار شهدای خلدبرین یزد، با اهدای شاخه گلی بر مزار این یاران سفر کرده، با آنها تجدید میثاق کردند. 
 

  
این فیلم سینمایی با ژانر کودک و نوجوان و به تهیه کنندگی "سید احمد نجفی" و کارگردانی "آرش معیریان" چندی است که در یزد در حال تولید است. 
 

 کتایون ریاحی بازیگر تلویزیون و سینما برای کمک به مردم سومالی، به شهر گارسیا در مرز کنیا و سومالی سفر کرده است. در این سفر، غوغا بیات، عکاس، نیز وی را همراهی می‌کند.
ریاحی در این سفر، علاوه بر اهدا کمک های شخصی خود و کمک‌های موسسه “مهرآفرین پناه عصر” به مردم سومالی، از کمپ های نگهداری از قطحی زدگان در شهر گارسیا بازدید خواهد کرد. ریاحی علاوه بر اهداء کمک‌های نقدی، یک دستگاه تانکر آب را نیز به صورت نمادین نصب و آبگیری کرد.

ریاحی درباره این سفر نوشت: “روز اول مهرماه ۱۳۹۰ است و من در شصت کیلومتری مرز کنیا و سومالی در شهر گارسیا خیابانی را دیدم با انبوه آلونک هایی  که از نایلون و پلاستیک ساخته شده است! شهری که جای زندگی نیست و فقط آنهایی که توان بیشتری دارند و یا می‌توانند از ورقه‌های حلبی و قوطی‌های خالی استفاده کنند به نفس‌های شمرده و آرام خود رنگ می‌دهند و زندگی می‌کنند!

تکان دهنده‌ترین نکته سفرم در این است که من، کشوری دیدم فقیر که در اوج فقر و نداری، به خنده و نگاهی گرم، میزبانی و مهربانی می‌کند؛ مردمی در حال اضمحلال، اما خوشرو و امیدوار. پس ما هم می‌خندیم تا روشنای خنده‌ها، تن نحیف و سوی این نگاه‌ها را کم‌رنگ و بی‌اثر نکند. خدایا؛ امید این مردم را ناامید مکن، خدایا این مردم را دریاب و عزیز بدار.”